Leve de democratie! – deel 1

Stembureaulid.

Ja, ik was dit jaar stembureaulid bij de gemeenteraadsverkiezingen en het raadgevend referendum op woensdag 21 maart.
Waarom?
Omdat ik het vorig jaar maart bij de Tweede Kamerverkiezingen voor het eerst in m’n leven heb gedaan en ik het heel erg leuk vond om te doen.
Hoe ik erbij kwam om het vorig jaar voor het eerst te doen?
Omdat bemoeizuchtige ik het altijd beter wist en weet!

Zo’n boude uitspraak verdient natuurlijk wel enige toelichting.

Jaren geleden stond ik met enkele anderen te wachten in een zaaltje van een plaatselijk minitheater om mijn stem te mogen uit brengen. Geen idee meer voor welke verkiezingen het was.

Vooraan de rij stond een jongeman. Half de twintig schatte ik hem.
Hij had eerder zelf al gestemd bleek uit het gesprek dat hij voerde met de bureauleden. Maar zijn vriendin was ziek en had hem alsnog gemachtigd. Met haar machtiging stond hij daar in afwachting van het stembiljet.

Na wat gecheck en gemompel kwam de mededeling dat hij geen stembiljet kreeg.|
De jongeman snapte er niets van en hij vroeg dan ook naar de reden.
Daarop kwam geen antwoord, alleen iets in de trant van ‘dat het niet mag van de regels’.
De jongen, die het zo te zien echt goed bedoelde, snapte het niet en bleef vragen ‘ja maar waarom dan niet?’.
Weer geen duidelijk antwoord, de stembureauleden werden er een beetje zenuwachtig van, maar bleven bij hun antwoord, zonder nadere uitleg te geven.

Ik vond het pijnlijk worden en heb mij in het gesprek gemengd met iets in de trant van:
“Je mag alleen stemmen met de volmacht van je vriendin op het moment dat je ook zelf stemt.
De reden is dat je anders misschien wel de hele dag overal volmachtstemmen gaat ophalen en dan bij elk stembureau een paar stemmen gaat uitbrengen, en dat mag niet. Daarom zit er een limiet aan en moet je het gebruiken samen met je eigen stem”.

De jongen keek me aan en knikte; hij begreep het.
Eén van de stembureauleden bevestigde op dat moment ook mijn betoog.
De jongen vertrok onverrichter zaken terwijl ik mijn stempas met legitimatiebewijs overhandigde aan het eerste stembureaulid.
Ik keek nog eens naar de twee mannen en één vrouw die daar zaten tussen de papieren. Allen grijs en voorzien van de broodnodige (lees)bril. Trillend vingertje bij een gekleurd papiertje, starend in het niets zo leek het en dan “Ja, akkoord!”
En persoon 3 steekt het stembiljet in de lucht: Ik mag stemmen!

Thuis heb ik me erover opgewonden dat er niet goed uitgelegd kon worden aan die jongen.
Dat niet iedereen altijd goed leest is bekend (dat merk ik ook dagelijks). Juist daarom is het belangrijk om het goed te kunnen uitleggen.
Misschien is dat wel een beroepsafwijking hoor, dat goed willen uitleggen, dat belehren.
Maar het is zeker geen verkeerde afwijking. Niet in mijn eigen vak en eigenlijk in geen enkel vak. Bovendien het is nog leuk ook!

Op dat moment heb ik besloten dat ik me zou aanmelden. Wan je kan wel vol commentaar thuis of op een verjaardag gaan zitten vertellen wat er niet aan klopte en hoe erg dat is. Maar je kan er ook iets aan doen! De wereld,,,,nou ja, de stad, … of ja euhm misschien alleen maar die ene jongen op dat ene moment gewoon een beetje beter maken, beter informeren, vriendelijk zijn en uitleg geven.
Afijn, zo gezegd, zo gedaan en in de december 2016 kreeg ik de vraag of ik beschikbaar zou zijn tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2017.

Inmiddels heb ik twee verkiezingen meegemaakt en geloof me: het is hartstikke leuk én nuttig! Ik ga er zeker meer over vertellen hier, daarom is dit ook deel 1!