Bring it on!

Ordenen, opruimen, opbergen, (herinneringen) ophalen.

Dit waren kernwerkwoorden van mijn afgelopen maanden.

Ik sluit een periode af maar ik kijk ook terug en koester al mijn ervaringen. Zij maken mij tot wie ik ben, waar is sta en waar ik heen ga.

Cryptisch? Valt best mee hoor!

Nostalgisch? Maybe.

Het is heel logisch om op een moment dat je een belangrijke keuze maakt alles eens op een rijtje te zetten en daarbij ook terug te kijken.
Dat heb ik de afgelopen maanden ook gedaan.
Per september 2018 werk ik als notarisklerk bij een notariskantoor in IJzendijke, na jarenlang in en om Goes werkzaam te zijn geweest bij twee verschillende notariskantoren.

 

Frantzen & Van Sisseren Notarissen / De Zeeuwse Alliantie

Mijn eerste kantoor, waar ik 11 jaar heb gewerkt, heeft mij opgeleid en gevormd.
Ik had er vrijwel al mijn “eerste keren”, ik heb daar ook met afstand de meeste fouten gemaakt.
Een enkele keer kom ik nog op dat kantoor en krijg ik, zelfs zo’n 7 jaar na mijn vertrek, nog een weeïg gevoel van herkenning en nostalgie in mij onderbuik wanneer ik het geluid hoor dat de deur naast de receptie maakt wanneer deze open en dicht gaat.
Ter gelegenheid van mijn afscheid daar schreef ik een uitgebreid gedicht over mijn herinneringen aan die jaren daar.*

 

Trias Notarissen

Bij mijn tweede kantoor heb ik ruim zes en een half jaar gewerkt. Soms heb ik gedacht dat het fantastisch moet zijn om je werk ‘gewoon’ als werk te zien.
Mijn tweede kantoor heeft mijn intrinsieke motivatie en mijn sluimerende ambities, waar ik mij jaren geleden totaal niet bewust van was, (meer) aangewakkerd.
De vrijheid die ik heb gekregen én genomen heb ik altijd zeer gewaardeerd. Bij dit kantoor ben ik mij meer en meer gaan beseffen dat ik veel meer wil en kan. Dat mijn werk een verlengstuk van mijzelf is en dat ik mij daarbij het prettigst voel.
Het is hier dat ik meer en meer ben gaan beseffen dat ik ben wie ik ben en dat ik – of men, het nou fijn vindt of niet – ik álles met passie doe. De opstart van mijn blog, andere creatieve uitspattingen, de reden dat ik beter weet wat ik wel en niet wil.
Hier ben ik de klerk geworden die ik nu ben.

 

Verhaegen & Peijnenburg Netwerk Notarissen

En nu?
Nu ga ik voor een nieuwe uitdaging zoals dat dan heet.
De uitdaging voor mij persoonlijk is tweeledig:
Op persoonlijk vlak stap ik buiten mijn comfortzone door in een werkgebied te gaan werken waar ik niets of niemand ken. Voor mij is dat wel ‘een ding’. Dit weegt voor mij, in mijn vak – zoals ik dat wil uitoefenen althans – bijna even zwaar als up-to-date kennis en kunde.

Op vakinhoudelijk vlak is het toch ook weer spannend. Natuurlijk heb ik de vereiste kennis en och ja, ik kán ook nog wel wat.
En toch….. ook ik zal mij moeten bewijzen. Er wordt ook wat van mij verwacht. Dat is spannend maar ook enorm leuk. Het houdt mij scherp. Een nieuwe omgeving, nieuwe collega’s, relaties en cliënten: bring it on!

 

 

* het gedicht dat ik schreef ter gelegenheid van mijn afscheid van mijn eerste kantoor:

Ik herinner mij

Ruim tien jaar omringd door computers en papier,
met de auto, trein of fiets, altijd naar daar of hier.
Jasjes en stropdassen, flesje wijn en juridische taal,
drukke passeerdagen of een kroeg als veilingzaal.

Ik heb hier veel geleerd en veel gedaan,
en ook al is het laatste jaar niet gegaan
zoals ik mij dat graag had voorgesteld,
het is wat ik mij herinner dat telt.

Ik herinner mij 2001, 18 april, op een woensdag,
allerlei moeilijk taal en veelkleurige dossiers is wat ik zag.
Marit en Sandra die mij inwerkten; het invoeren van al die zaken,
en de weken, maanden daarna, proberen akten te maken.

Ik herinner mij mijn tweede dag, met een grote bos bloemen in de trein;
bleek het die dag secretaressedag te zijn.
Taart in de kamer van Daan,
de vloerbedekking die was vergaan.

Ik herinner mij met z’n drieën op de kamer en maar akten maken;
Hof van Haamstede, ‘s‐Gravenzande, en achterstandzaken.
Mijn eigen huis en bijbehoren, de advocaten op de gang,
en met z’n allen in een bus naar Rotterdam.

Ik herinner mij de geluiden van de moskeeklok van Goerée,
de vraag of ik de klerkenopleiding wilde doen, ik zei geen nee.
Rendre en récompense, met m’n huiswerk bij Jan Meijling,
in zijn kamer hield ik de kantoormail in de peiling.

Ik herinner mij de eerste keer mijn eigen zaken, trots dat ik was
en samen met Dominique ging ik vol gas.
De cup‐a‐soup, de leesmap en de “echte” Johannes van der Linden,
goeiemoggel, sproetjes, op de afdeling transploft daar waren Do en ik te vinden.

Ik herinner mij die keer dat José mij doorverbond met die Italiaan;
iets met aandelen in Den Haag is het enige wat ik heb verstaan.
Al die keren dat ik de Bevelanden heb rondgereden met post,
want het moest snel passeren, koste wat het kost.

Ik herinner mij de toestemmingsakte voor de dochter van Jans bekenden,
en die keer dat ik eens iets met DHL express naar Duitsland liet verzenden.
Toen ik die mooie pennen kreeg voor het behalen van mijn klerkendiploma,
en helaas ‐maar ’t was te verwachten‐ was ik ze snel kwijt daarna.

Ik herinner mij “JennieBennieLennieKennie” op de gang,
mijn haar dan rood, dan zwart, dan kort, dan lang.
Onder het bureau bij de balie terwijl het antwoordapparaat telkens aangaat,
alles voor de nieuwe vloerbedekking, dat is waar het om gaat.

Ik herinner mij borrels, darten, barbecues, gourmet en lol voor tien,
m’n gezeur bij Daan om eindelijk zijn kunst eens te mogen zien.
De foto’s voor raad je plaatje en de PZC,
het foute uur en Mariska’s CD.

Ik herinner mij in Kloetinge; dat verplaatste wandelpad,
de bonbons uit Duitsland die ik heb gehad.
Die Franstalige apostilles bij de rechtbank die ik zelf moest betalen,
de rijlessen in Goes om mijn rijbewijs te halen.

Ik herinner mij de wedstrijdjes en de gephotoshopte geboortekaart,
de poffertjes op de kermis en de zelfgeknutselde taart.
De woonbeurs in de Zeelandhallen zonder horecapas,
en de papieren op de deur als de back‐up weer eens niet gelukt was.

Ik herinner mij de ondergelopen kelder en de groene lichten,
de preek van Van Sisseren tegen de man die de oude vrouw wilde oplichten.
De agenda propvol dus Petra, Jan en ik ook druk met voorbespreken,
het vouwen van badlakens, en vertrouwen bij makelaars kweken.

Ik herinner mij de trip naar Parijs; het opstaan in het holst van de nacht,
Jubilani notarissen, de naam die A.J. en ik hadden bedacht.
Het inschrijven van een vonnis om een doorhaling te regelen,
het versieren van een kamer om een verjaardag te bezegelen.

Ik herinner mij getuigen bij testamenten op locatie en op kantoor;
de Bonzo, de beren in de tuin en het geografisch overhoor.
Het verkleinen van tekeningen, de post bij het station,
het lange wachten op het perron.

Ik herinner mij oudejaar bij Barends; aan de gokkast stond kleine Jan,
en geluk dat hij had, hij won en won, ja hij kon er wat van.
De diepgaande vragen van André en de tegeltjeswijsheden op rijm,
de complimentenmuur en de vakantiekaarten aan een lijn.

Ik herinner mij de vele gesprekken in de kantine en op het dak,
verkleed als Zwarte Piet met een jutezak.
Kruipend over de vloer om eieren te verstoppen,
met de trolly naar de markt om voor fruit te shoppen.

Ik herinner mij lange dagen van drukte en stress,
de radio met kerstliedjes op 10, na half zes.
De aanslag door de fazant en het Rita‐Verdonk‐gat,
bestellen bij Ali Baba of gewoon een bakje patat.

Ik herinner mij berekeningen met overdrachtsbelasting en btw,
in de trein met een zak aardappelen mee.
Dat ene mailtje dat ik heb gehad,
met de foto’s van Jannie’s pad.

Ik herinner mij het huisraad voor de deur bij de veiling is Wissenkerke,
of die keer dat ik samen met Daan op zaterdag ging werken.
Het leeghalen van de koelkast van een woning uit een nalatenschap,
de 100 ballonnen in de kamer van Goerée, gewoon voor de grap.

Ik herinner mij in de vensterbank de theepottenverzameling,
de Tia Maria met glaasjes gekregen van Jan Meijling.
Bij de barbecue gewoon even ontspannen praten op de gang,
even tussendoor met een volmacht op locatie uit notarieel belang.

Ik herinner mij zoveel, zoveel is er ook gebeurd.
ik heb hier gelachen en ik ben hier ook opgebeurd.
Ik heb geleerd en gedaan, fout en vaak ook goed;
over hoe het gaat, hoe het kan en hoe het moet.

Ik herinner mij jullie, wat ik heb geleerd, en alles bij elkaar,
soms stonden we zij aan zij en soms stond ik hier en jullie daar.
Ik voel van alles –dat zal niemand verbazen‐ maar ik ben vooral blij;
ondanks en dánkzij alles … ik herinner mij.

 

Jennifer Beverini 25 november 2011