Wie betaalt bepaalt (maar niet bij de notaris)
Een bekend gezegde.
Ik denk dat de meeste gezegdes op een waarheid zijn gebaseerd. Maar ik wéét ook dat het niet altijd gaat zoals het er staat.
Je moet sterk in je schoenen staan hier tegenin te gaan. In het notariaat moet je zeker sterk in je schoenen staan.
Notaris zijn, het is een eigenlijk gewoon een ontzettend vreemd en gek beroep.
Enerzijds voer je een publieke taak uit als bijzonder ambtenaar. Anderzijds ben je werkgever én ondernemer met dito risico.
Vrije tarieven, maar dienstweigeren kan en mag niet zonder meer.
Op bepaalde vlakken een monopolie, maar strakke wet- en regelgeving met een zwaar tuchtrechtsausje wat je toch aanzienlijk minder vrijheid geeft dan men aan de buitenkant zou zeggen.
Het meest unieke is wel dat de notaris onpartijdig is.
Een belangenbehartiger van álle betrokken (en ook niet-betrokken) partijen. Een belangenbehartiger tegen wil en dank. Want lang niet altijd neemt men deze taak de notaris in dank af.
Op menig verjaardagsfeestje wordt dit beroep weggezet als (dure) stempelaar, een formaliteit, maar ik weet beter, want een mooiere tak van sport kan ik mij nauwelijks voorstellen!